ks. Tomasz Wigłasz, Poznań 2009
„Mało kiedy bywam pierwszy, nawet »w grzechu« wyprzedził mnie apostoł Paweł (por 1 Tm 1,15).Więc jak tu nie darzyć sympatią Instytutu, którego mogłem zostać pierwszym absolwentem? A tak całkiem poważnie: Dobrze móc z boku przypatrzeć się sobie i temu co się na co dzień robi, a jeszcze lepiej patrzeć z innymi, za co Wam – »Synoptykom« – dziękuję”.
ks. mjr Tomasz Wigłasz, Kapelan Wojsk Lądowych,
od 2004 r. wikariusz w Białymstoku,
od 2007 r. proboszcz administrator w Białymstoku.
ks. Mirosław Czyż, Szczecin 2010
„Cieszę się, że po erze raczkowania w zakresie dokształcania praktykantów i księży (tu niskie ukłony w stronę ks. rektora Tadeusza Konika, który przez długie lata starał się samodzielnie koordynować ten proces), zrodził się dość przejrzysty system. W obecnych czasach wszystkie zakłady pracy szkolą swoich pracowników, a Kościół (duchowni) nie może pozostawać „na tyłach”, chcąc mierzyć się z coraz to nowymi wyzwaniami. Bardzo sobie cenię szeroki wachlarz tematyczny zajęć (prowadzonych przez licznych „specjalistów”), dobrą organizację, naukę wielu zasad (punktualność, systematyczność, właściwa prezencja), a także osobę Księdza Dyrektora”.
ks. Mirosław Czyż,
od 2004 r. wikariusz w Katowicach-Szopienicach,
od 2008 r. wikariusz w Katowicach,
od 2010 r. proboszcz pomocniczy w Skoczowie,
od 2016 r. proboszcz w Pszczynie,
w 2024 r. skreślony z listy duchownych
ks. Dariusz Sławomir Chwastek, Wisła-Jawornik 2010
„Rok bez spotkań w ramach Instytutu, mogę dziś powiedzieć, to rok stracony. Powodów takiej refleksji jest kilka. Poznanie ludzi i ich sposobów przeżywania rzeczywistości sakralnej pozwoliło nabrać pewności, że zawsze będę mógł liczyć na ich wsparcie i pomoc. Prelekcje wykładowców umożliwiły odkrycie ich sposobów przeżywania obecności Chrystusa. Wreszcie towarzyszenie nam od samego początku księdza dyrektora, dało sposobność, by nazwać go towarzyszem poszukiwania Nieskończonego i przyjacielem. To ludzie tworzą klimat, a nie miejsca, oby nadal pośród tych ludzi kursanci odnajdywali siebie”.
ks. Dariusz S. Chwastek,
od 2005 r. wikariusz w Grudziądzu,
od 2009 r. proboszcz administrator w Nowym Sączu-Stadle.
ks. Wojciech Froehlich, Wisła-Jawornik 2010
„Dzięki IP poznałem wielu młodych księży, z którymi zapewne nie byłoby mi dane się bliżej poznać. Oprócz treści merytorycznych, bardziej lub mniej przydatnych w codziennej pracy duszpasterskiej i administracyjnej, mogłem doświadczyć swoistej wspólnoty i to z osobami, różnie przeżywającymi swoją wiarę, które stoją w tej samej służbie co ja. To było bezcenne…”
ks. Wojciech Froehlich,
od 2005 r. wikariusz w Słupsku,
od 2009 r. proboszcz administrator w Słupsku,
od 2011 r. proboszcz w Słupsku.
ks. Sebastian Kozieł, Wisła-Jawornik 2010
„Cieszę się, że mogłem uczestniczyć w cyklu szkoleń Instytutu Pastoralnego. Jego twórcy, a także wykładowcy dokładają wszelkich starań, aby gdzie to możliwe poza konwencjonalnymi metodami nauczania wprowadzać także te nowatorskie, pełne ekspresji, do których nie jesteśmy przyzwyczajeni. Cieszy mnie również otwartość na nowe tematy, które mogą proponować uczestnicy kursu. IP to kurs skrojony na miarę, dopasowany do potrzeb duchownych na starcie, którzy poza pracą duszpasterską stawiają czoło wyzwaniom administratorskim. Warto rozwijać tę formę doskonalenia”.
ks. Sebastian Kozieł,
od 2005 r. wikariusz w Żorach i Warszowicach,
od 2008 r. proboszcz administrator w Ostródzie,
od 2010 r. proboszcz administrator w Jeleniej Górze-Cieplicach,
od 2013 r. proboszcz w Jeleniej Górze-Cieplicach.
ks. Andrzej Mateusz Wójcik, Wisła-Jawornik 2010
„Jako absolwent Instytutu Pastoralnego pracujący obecnie w dwóch parafiach (Gliwice, Pyskowice) mogę uczciwie powiedzieć, że jego istnienie jest jak najbardziej uzasadnione. Relacje z innymi, pochylanie się nad Słowem Bożym, wejrzenie w samego siebie, nabranie oddechu, może świeżego spojrzenia na świat, korzystanie z doświadczeń wykładowców, ale także kolegów, wymiana poglądów, teologiczne spieranie się, rozmowy poważne i mniej poważne, poznawanie przy okazji innych placówek, różnorakich sposobów służby, poznawanie podstaw administrowania parafią, przysłowiowe „wyrywanie się” z parafii na kilka dni – to wszystko BEZCENNE!”
ks. Andrzej Mateusz Wójcik,
od 2005 r. wikariusz w Olsztynie,
od 2006 r. wikariusz w Kluczborku i Wieluniu,
od 2007 r. wikariusz w Gliwicach,
od 2010 r. proboszcz administrator w Gliwicach,
od 2011 r. proboszcz w Gliwicach i Pyskowicach.
ks. Grzegorz Brudny, Poznań 2011
„Program w ramach Instytutu realizowany jest podczas dwu kilkunastodniowych zjazdów w ciągu roku i uwzględnia potrzeby oraz zainteresowania uczestników. Wykładowcami są zarówno osoby związane z naszym Kościołem, jak i osoby spoza tego Kościoła – acz eksperci z danej dziedziny: psychologowie, psychoterapeuci etc. Nie do przecenienia jest fakt, że podczas zjazdów uczestnicy IP przebywają ze sobą kilkanaście dni nie tylko podczas zajęć, ale również w czasie wolnym, co owocuje pogłębianiem relacji, przyjaźniami, uczy księży współpracy”.
ks. dr Grzegorz Brudny,
od 2005 r. wikariusz w Kluczborku i Wieluniu,
od 2006 r. wikariusz w Cieszynie,
od 2013 r. proboszcz administrator w Lublinie,
od 2015 r. proboszcz w Lublinie.
ks. Marcin Kotas, Mikołajki 2011
„Udział w sesjach Instytutu Pastoralnego odbieram jako nieoceniony czas dokształcania się z zakresu teologii praktycznej, jak również doskonałą możliwość doświadczania wspólnoty. Był to czas dzielenia się trudnościami związanymi z stawianiem pierwszych kroków w służbie kościelnej. Tutaj mogliśmy pomarudzić, ponarzekać, ale też i zdrowo się posprzeczać. Spotkania w ramach Instytutu ubogacały mnie i dawały jasne spojrzenie na mroczne nieraz zaułki naszej służby”.
ks. Marcin Kotas,
od 2006 r. wikariusz w Skoczowie,
od 2008 r. asystent biskupa Kościoła,
od 2010 r. proboszcz administrator w Warszawie (parafia Wniebowstąpienia Pańskiego),
od 2013 r. proboszcz w Poznaniu.
ks. Wojciech Pracki, Warszawa 2012
„Dziesięć tygodni spędzone w ciągu ostatnich lat na sesjach IP podsumowuję jako udane. Mogłem pogłębić wiedzę i konfrontować własne doświadczenia z rzeczywistością innych uczestników. Instytut dał mi możliwość lepszego poznania i zrozumienia kolegów. Także ja mogłem lepiej dać się poznać. Szczerość w tych kontaktach wzmogła wzajemne zaufanie. Jestem przekonany, że w przyszłości zaowocuje ono efektywną współpracą”.
ks. Wojciech Pracki,
od 2006 r. wikariusz w Cieszynie,
od 2010 r. asystent biskupa Kościoła,
od 2015 r. proboszcz w Opolu.
ks. Marcin Pysz, Warszawa 2012
„Udział w sesjach Instytutu Pastoralnego był wspaniałym doświadczeniem. Bardzo cieszę się, że miałem przyjemność w tych zajęciach uczestniczyć. Każda sesja kryła w sobie coś innego, a przede wszystkim coś zaskakującego. IP pomógł mi poznać pracę w naszym Kościele z różnych stron, przez co zmieniłem pogląd na wiele spraw, które tak łatwe wydawały mi się z perspektywy mazurskiej ziemi. Ponadto sesje IP były wspaniałym czasem pogłębiania wzajemnych relacji. Jeśli tylko zajęcia IP zawitają ponownie na Mazurach, chętnie odwiedzę i wezmę udział w zajęciach Instytutu Pastoralnego”.
ks. mjr SG Marcin Pysz, kapelan straży granicznej,
od 2006 r. wikariusz w Kętrzynie,
od 2010 r. proboszcz administrator w Piszu,
od 2012 r. proboszcz w Piszu.
ks. Marek Michalik, Warszawa 2012
„Do nowości podchodzę dość sceptycznie jeżeli nie wiem o co do końca w nich chodzi. Podobnie było z Instytutem Pastoralnym. Skoszarowanie wszystkich praktykantów i wikariuszy na tydzień w jednym miejscu kojarzyło mi się z powrotem do rzeczywistości uczelni. Szybko przekonałem się o tym, że to wszystko ma sens i niesie z sobą ogromny bagaż potrzebnych informacji i doświadczeń. Sesje Instytutu Pastoralnego pomogły mi znieść bariery, które podświadomie sam sobie postawiłem na drodze do moich kolegów. Kolejne spotkania pomogły mi nawiązać nić porozumienia z innymi i budować zaufanie, które teraz może procentować w służbie duchownego. Jestem szczerze wdzięczny za wspólny czas na instytutach i dziękuję zarówno koleżankom i kolegom, z którymi spotykałem się na tych sesjach, jak również osobom odpowiedzialnym za prowadzenie IP. Każdy zjazd był inny, ale (subiektywnie) bardzo wartościowy i bogaty w nowe doświadczenia”.
ks. radca Marek Michalik,
od 2007 r. wikariusz w Olsztynie,
od 2007 r. wikariusz w Wiśle,
od 2011 r. proboszcz administrator w Wiśle-Czarne,
od 2013 r. proboszcz w Wiśle-Czarne,
od 2023 r. radca Rady Synodalnej Synodu Kościoła
ks. Waldemar Wunsz, Pisek (Republika Czeska) 2013
„Uczestniczyłem w zjazdach Instytutu Pastoralnego od początku przez cały sześcioletni cykl. Sześć lat, dwanaście sesji – to dużo, mam jednak wrażenie, że w jakiś sposób będę tęsknił za tą możliwością intensywnej pracy w grupie duchownych kształconych i kształcących się, poszukujących wspólnie różnych form pracy i współpracy w naszym Kościele. Nie chcę i nie mogę wymienić wszystkich doświadczeń, które podczas trwania Instytutu stały się moim udziałem – to co usłyszałem od wykładowców i pozostałych uczestników sesji, czego mogłem się dowiedzieć, z czym mogłem skonfrontować siebie – to moje. Zaskakujące było odkrywać, ile tkwi w nas potencjału i zdolności, by to, co chcemy przekazać – przekazywać ciekawiej, nieszablonowo, piękniej. Za poznanie, za emocje, za rozmowy, za wspólnotę – dziękuję”.
ks. Waldemar Wunsz,
od 2008 r. wikariusz w Warszawie (Św. Trójca),
od 2011 r. wikariusz w Koninie,
od 2012 r. proboszcz administrator w Koninie,
od 2014 r. proboszcz w Koninie.
ks. Marcin Konieczny, Pisek (Republika Czeska) 2013
„Pięć lat uczestnictwa w Sesjach Instytutu Pastoralnego poczytuje sobie jako ogromny przywilej. Podobnie zresztą jak znajomość z każdym jego uczestnikiem. Dziękując za minione lata wspólnego bycia ze sobą, nauki, zabawy, również i łez mam nadzieje że nie zapomnę niczego czego mogłem się nauczyć.
Ks. Dyrektorowi życzę wytrwałości w tworzeniu lepszej rzeczywistości, siły do pokonywania oporów materii ludzkiej oraz cierpliwości, która zawsze i tak brała górę, nawet w tych ekstremalnych momentach”.
ks. mjr Marcin Konieczny, Kapelan Wojsk Specjalnych,
od 2008 r. wikariusz w Ustroniu,
od 2010 r. wikariusz w Tychach,
od 2012 r. proboszcz administrator w Tychach,
od 2016 r. proboszcz w Tychach,
w latach 2016-2020 r. – Ogólnopolski Duszpasterz Młodzieży.
ks. Bartosz Cieślar, Pisek (Republika Czeska) 2013
„Pięć lat Instytutu Pastoralnego to proces przemian w sposobie myślenia i postrzegania siebie, Kościoła i swojej służby. Każde spotkanie było bagażem rozmów, przemyśleń, prób umacniania więzi z ludźmi, którzy znaleźli się w tak odmiennych miejscach i okolicznościach. Jestem wdzięczny za każdy nasz zjazd, tym bardziej, że duszpasterskie oddziaływanie przezywane w ramach zajęć Instytutu cały czas pozostaje obecne i aktualne, mimo, że jestem już absolwentem”.
ks. Bartosz Cieślar,
od 2008 r. wikariusz w Żorach,
od 2010 r. wikariusz w Katowicach,
od 2013 r. proboszcz administrator w Wołczynie,
od 2015 r. proboszcz w Żorach.
ks. Mateusz Łaciak, Lubienia-Kamień Śląski 2013
„Dla mnie sesje Instytutu Pastoralnego były czasem głębokiej zadumy i autorefleksji. Zadawania sobie pytań dotyczących mojego życia, mojej służby, mojej rodziny. To czas zmagania się z problemami, słabościami i ułomnościami. Ale były to także chwile dzielenia się radościami i sukcesami. Było to – i mam nadzieję, że także dla moich koleżanek i kolegów także nadal jest – miejsce spotkania swego „głęboko zakorzenionego starego JA” i odkrywania „nowego, silniejszego i mądrzejszego SIEBIE”. Dziękuję Wam wszystkim za wspólnie spędzone chwile. Pozdrawiam”.
ks. Mateusz Łaciak,
od 2008 r. wikariusz w Tychach i Mikołowie,
od 2010 r. wikariusz w Gorzowie Wielkopolskim,
od 2012 r. proboszcz administrator w Kutnie, Płocku i Łowiczu,
od 2016 r. proboszcz administrator w Kluczborku,
ks. Eneasz Kowalski, Legnica 2014
„Ciekawy czas, dobra atmosfera, wartościowi ludzie, bogate doświadczenia i szerokie spektrum tematyczne – to wszystko, co było mi dane przeżyć podczas kolejnych sesji w ramach Instytutu Pastoralnego. Dzięki Instytutowi mogłem poszerzyć wiedzę niejednokrotnie potrzebną w codziennej pracy parafialnej oraz wniknąć w siebie i pracować nad sobą. To był również czas na wiele wspólnych rozmów, dyskusji i wymiany myśli, poglądów z innymi uczestnikami bądź prowadzącymi sesje, za co jestem szczególnie wdzięczny, bo były to bezcenne chwile. Dziękuję Wam wszystkim za wspólnie spędzony czas”.
ks. Eneasz Kowalski,
od 2009 r. wikariusz w Skoczowie,
od 2011 r. wikariusz w Pokoju i Lubieni,
od 2014 r. proboszcz administrator w Pokoju i Lubienia,
od 2019 r. proboszcz w Pokoju i Lubieni.
ks. Krzysztof Śledziński, Legnica 2014
„Sesje Instytutu Pastoralnego, w których mogłem uczestniczyć, to czas wdrażania się w dynamizm zmian, które dotykają zarówno Kościół, jak i społeczeństwo. Heraklit miał powiedzieć, że „Jedyną stałą w życiu jest zmiana. Zmiana wymaga ciągłego doskonalenia się i poszerzania swoich horyzontów. Wyborną okazją do tego bezpośrednio po studiach były zajęcia w ramach IP. IP, to nie tylko wiedza, ale to również interakcje ludzkie, mnóstwo emocji i doskonała okazja do poznania innych, ale przede wszystkim siebie samego. To uświadomienie sobie samemu bycia w nieustannym procesie poszukiwania odpowiedzi, na pytania dotyczące mnie samego, jak i tego, który jest Innym ode mnie. Pytanie zmusza do zmiany, a zmiana do rozwoju, rozwój do kolejnych pytań”.
ks. Krzysztof Śledziński,
od 2009 r. wikariusz w Cieszynie,
od 2011 r. wikariusz w Wiśle-Centrum,
od 2019 r. wikariusz Diecezji Mazurskiej,
od 2020 r. proboszcz administrator w Mrągowie,
od 2021 r. wikariusz w Skoczowie,
od 2024 r. proboszcz pomocniczy w Skoczowie.
ks. Wojciech Płoszek, Kraków 2015
„Jako słuchacz Instytutu Pastoralnego na przestrzeni ostatnich 6 lat miałem sposobność uczestniczyć aż w 12 sesjach. Przez ten czas mogłem odwiedzić wiele zakątków naszego Kraju i wiele parafii, które dotychczas pozostawały dla mnie obce. Było mi także dane pomagać przy organizacji sesji w Poznaniu w 2011 r. Dzięki szerokiemu spektrum poruszanych tematów i ciekawym wykładowcom miałem okazję zupełnie inaczej spojrzeć na nasz Kościół i pracę duchownego. Każde z tych spotkań było niezbędną dawką impulsów i refleksji, które są tak konieczne by wciąż się rozwijać, poszerzać horyzonty, podnosić jakość swojej pracy czy też szukać nowych rozwiązań. Dzięki wielu praktycznym zajęciom, których nie było w programie studiów teologicznych, mogłem łatwiej i prościej wdrożyć się w samodzielne prowadzenie parafii by zmagać się z codziennymi problemami. Nie można również zapomnieć o wspólnocie jaka tworzyła się w czasie naszych spotkań. Wspólna praca, modlitwa i zabawa umożliwiły zbudowanie nowych relacji i pogłębienie tych dawnych. Jestem przekonany, że to wszystko zaowocuje w naszej przyszłej pracy. Wierzę, że Instytut Pastoralny będzie nadal obecny w przestrzeni naszego Kościoła i kolejne pokolenia duchownych, a także jego Absolwenci będą mogli w nim uczestniczyć zdobywając nowe zdolności i doświadczenia”.
ks. por. Wojciech Płoszek,
od 2010 r. wikariusz w Poznaniu,
od 2014 r. proboszcz administrator w Ostródzie,
od 2016 r. proboszcz w Ostródzie.
ks. Dawid Robert Banach, Mrągowo 2015
„Ktoś powiedział do mnie kiedyś, że Kościół to nie miejsce od spełniania marzeń i życzeń. Dziś służąc w miejscu o którym marzyłem – wiem – nic bardziej mylnego! To właśnie w Kościele można doprowadzić swoje marzenia do rzeczywistości, gdyż w nim działa Ten, którego nie mogła powstrzymać nawet śmierć. Zaś Instytut to dla mnie takie miejsce, gdzie tego marzyciela w człowieku można pobudzić, aby wychodził poza swoje horyzonty. To w końcu miejsce, gdzie można było przezwyciężyć stereotypy i zobaczyć w drugim duchownym brata, na którego można liczyć w czasie swojej służby.
W dniu ordynacji na duchownego w Święto Epifanii Roku Pańskiego 2011, Pastorostwo Korczago podarowało mi książkę, z którego w pamięć zapadły mi słowa Helen Keller: „Kiedy wreszcie nauczymy się, że wszyscy jesteśmy ze sobą związani”. Wiem po sobie, że Instytut temu zadaniu służy.”
ks. kpt. Dawid Robert Banach, Kapelan Wojsk Lądowych,
od 2011 r. wikariusz w Suwałkach,
od 2015 r. proboszcz administrator w Suwałkach,
od 2019 r. proboszcz w Suwałkach.
ks. Sebastian Olencki, Mrągowo 2015
„Czas kursu w ramach Instytutu Pastoralnego był dla mnie szczególnym czasem, ponieważ owocował on w wiele ważnych informacji z zakresu dogmatyki, teologii i zarządzania. Podczas tych spotkań odbyły się niezapomniane wyjścia do teatru, rozmowy, zarówno pełne powagi, jak i humoru. Cenię sobie różnorodność zajęć i ich treść, które są przydatne już dzisiaj w parafialnej pracy duszpasterskiej i administracyjnej. Pozytywnym aspektem Instytutu jest budowanie relacji między uczestnikami, które wpływają na dalsze przyjaźnie. Doceniam trud oraz zaangażowanie naszego Duszpasterza. Zawsze będę dobrze wspominać uczestnictwo w Instytucie Pastoralnym”.
ks. Sebastian Olencki,
od 2011 r. wikariusz w Gliwicach,
od 2015 r. proboszcz administrator w Wołczynie,
od 2019 r. proboszcz administrator w Świętochłowicach.
ks. Łukasz Gaś, Mrągowo 2015
„Czym dla mnie było te sześć lat Instytutu Pastoralnego? Myślę, że czasem, który był potrzebny, żebym mógł odpowiedzieć sobie na wiele ważnych pytań, dotyczących nie tylko mojej pracy w Kościele, ale także mojej osoby. Był to czas wielu ciekawych wykładów, rozmów, zajęć praktycznych, które na nowo i w inny sposób pomagały mi zastanawiać się nad wyborem życiowej drogi, którą związałem z Kościołem mojego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Instytut Pastoralny traktowałem zawsze jako chwilę, w której szukałem potrzebnych impulsów dla własnego osobistego rozwoju i pracy. Ciekawym doświadczeniem było słuchać najpierw starszych kolegów, którzy od kilku lat pracowali już w swoich parafiach, a później tych najmłodszych rozpoczynających dopiero swoją służbę. Wspólne spotkania były okazją do wymieniania zdań i osobistych przeżyć, które pobudzały do refleksji i weryfikowały własne odczucia i poglądy, pogłębiały wiedzę i pomagały inaczej, z większym dystansem spojrzeć na swoje codzienne obowiązki. Instytut, który zapamiętam, to nie tylko czas zajęć, ale to przede wszystkim czas przeżywany z innymi. Były to dni wielu naszych modlitw, rozważań Bożego Słowa, wspólnoty stołu. To dwa tygodnie w ciągu roku, które pozwalają zrozumieć, że nie tylko ty możesz być zmęczony, nie tylko ty przeżywasz wiele rozczarowań i radości, nie tylko ty potrzebujesz przestrzeni i czasu do nabrania dystansu i świeżego oddechu, rozmowy z tym drugim, który jest gotowy ciebie wysłuchać… Jestem wdzięczny za darowany mi czas Instytutu, – bo tak go postrzegam. Mam nadzieję, że wszystko czego mogłem się nauczyć, co pozostało w moim sercu i pamięci, będę mógł mądrze wykorzystywać dalej, w całej swojej służbie”.
ks. Łukasz Gaś,
od 2011 r. wikariusz w Olsztynie,
od 2011 r. wikariusz w Cieszynie,
od 2023 r. proboszcz administrator w Zabrzu
ks. Marcin Liberacki, Mrągowo 2015
„Była zima 2010 roku kiedy młody, ufny i pełen zapału do zdobywania wiedzy oraz nowych doświadczeń, świeżo upieczony magister teologii ewangelickiej po raz pierwszy wziął udział w zajęciach Instytutu Pastoralnego dla praktykantów i wikariuszy.
Zima roku 2016 już nie praktykant a wikariusz kończy swoją przygodę z Instytutem. W ciągu tych sześciu lat wiele się wydarzyło, wielu rzeczy się nauczyłem. Brałem udział w sesjach, które z pozoru nic nie wnosiły w moje życie. Jak się później okazało stanowiły wartość dodaną do mojej służby. Uczestnictwo w zajęciach Instytutu Pastoralnego traktuję jako wielki przywilej, z którego dane było mi skorzystać. Był to czas, kiedy poszerzałem swoje horyzonty w różnych dziedzinach przydatnych w mojej pracy duszpasterskiej i administracyjnej. Był to także czas spotkań, ale i odkrywania siebie, swoich umiejętności, swoich braków.
Za to wszystko jestem wdzięczny i cieszę się, że było mi dane przeżyć ten wspólny czas, i że mogłem zostać członkiem „instytutowej rodziny”.”
ks. Marcin Liberacki,
od 2011 r. wikariusz w Żorach i Warszowicach,
od 2012 r. wikariusz w Gorzowie Wielkopolskim,
od 2015 r. wikariusz w Goleszowie,
od 2017 r. wikariusz w Poznaniu,
od 2018 r, proboszcz administrator w Wołczynie,
w 2024 r. skreślony z listy duchownych
ks. Dawid Baron, Wrocław 2016
„Wspominając moje uczestnictwo w zajęciach Instytutu Pastoralnego, pragnę się podzielić refleksją Adama Mickiewicza: „Wiedzę możemy zdobyć od innych, ale mądrości musimy nauczyć się sami.”
Czas spotkań, wspólnego uczestnictwa warsztatach i szkoleniach wzbogaciły moje doświadczenia w pracy duszpasterskiej. Cenną cechą zjazdów jest przyjaźń i poczucie wspólnoty, która pozwala spojrzeć na wiele spraw z dystansem i życzliwością. Za wspólnie spędzony czas Wszystkim serdecznie dziękuję”.
ks. Dawid Baron,
od 2010 r. wikariusz w Sopocie,
od 2012 r. wikariusz w Krakowie.
ks. Karol Niedoba, Wrocław 2016
„Instytut Pastoralnym był dla mnie zawsze czasem odkrycia czegoś nowego dla siebie i mojej służby. Moje doświadczenia chciałbym podsumować za pomocą trzech słów. Pierwsze to ‘wyjątkowość’: podczas kursów czas płynął mi inaczej, wyjątkowo i intensywnie. Wyjątkowo, ponieważ czas na Instytucie był pewną namiastką studiów, a z drugiej strony mogłem zyskać praktyczne porady dla swojej służby. Kolejne słowo to ‘różnorodność’: Instytut Pastoralny rzeczywiście uświadomił mi jak różnorodnie można doświadczać Boga w Kościele, nawet tak małym Kościele jak nasz w Polsce. Różnorodność przejawiała się także w kwestii charakteru samych parafii, które mogłem odwiedzić i poznać. ‘Zmiana’ to trzecie słowo, które opisuje moje odczucia na temat Instytutu Pastoralnego. Wspólne rozmowy, przeżycia i razem spędzony czas zmieniły moje poglądy, moją postawę i osobę. Za to wdzięczny jestem moim kolegom i prowadzącym. Cieszę się, że mogłem uczestniczyć w Instytucie Pastoralnym, i z pewnością będzie mi brakowało wspólnego czasu”.
ks. dr Karol Niedoba,
od 2009 r. wikariusz w Krakowie,
od 2011 r. wikariusz w Warszawie (Parafia Św. Trójcy),
od 2015 r. wikariusz w Grudziądzu,
od 2018 r. proboszcz w Grudziądzu.
ks. Jerzy Gansel, Bielsko-Biała 2016
„Instytut Pastoralny był dla mnie szczególnym czasem, który na początku służby w Kościele był mi bardzo potrzebny, przede wszystkim, by odnaleźć siebie i swoje miejsce w Kościele. Poszerzanie, w ramach Instytutu, wiedzy z zakresu homiletyki czy duszpasterstwa było bardzo ważne i z pewnością pomaga mi w codziennej pracy z ludźmi, zaś tematyka związana ze śpiewem liturgicznym, zarządzaniem i administrowaniem parafią, była dopełnieniem tego, czego brakowało na studiach. Trudno w kilku zdaniach wyrazić to, czego mogłem doświadczać przez kolejnych dwanaście sesji Instytutu, ale na pewno w pamięci pozostanie mi fajna atmosfera, której doświadczałem od pierwszej do ostatniej sesji, atmosfera, która tę grupę łączy i jednoczy, a która, mam wielką nadzieję, zaprocentuje też za kilka lat, z pożytkiem dla całego Kościoła. Zawsze miło będę wspominał nasze spotkania, wymianę doświadczeń i wspólne rozmowy, a końcem stycznia przyszłego roku pewnie będzie żal, że mój czas w Instytucie już dobiegł końca”.
ks. Jerzy Gansel,
od 2011 r. wikariusz w Legnicy,
od 2016 r. proboszcz administrator w Legnicy.
ks. Łukasz Stachelek, Bielsko-Biała 2016
„Czas spędzony podczas kolejnych sesji Instytutu Pastoralnego to jedno z najcenniejszych doświadczeń jakie dotąd mogłem zgromadzić. Mogłem poznawać bardzo ciekawych ludzi, którzy próbowali w czasie wykładów, dyskusji i warsztatów prezentować swoją pracę i swoje pasje. To często inspirowało mnie do rozwijania swoich talentów, szukania i odnajdywania nowych oraz do pracowania nad samym sobą. W ramach zajęć podczas Instytutu mogłem poznawać przestrzenie Kościoła, o których wcześniej nie wiedziałem lub nie zdawałem sobie sprawy z tego jak wyglądają. Równie ważny jak wykłady, zwiedzanie czy kultura był czas spędzony z uczestnikami Instytutu, ponieważ mogliśmy pogłębiać swoje relacje, przełamywać uprzedzenia i lepiej współpracować.
Wszystko to powodowało, że wiele z zebranych pomysłów mogłem realizować w miejscu mojej służby. Myślę, że będę bardzo ciepło wspominał czas spędzony w ramach Instytutu Pastoralnego”.
ks. Łukasz Stachelek,
od 2011 r. wikariusz w Starym Bielsku,
od 2013 r. wikariusz w Goleszowie,
od 2018 r. proboszcz w Olsztynie.
ks. Michał Matuszek, Pszczyna 2017
„Wspominając Instytut Pastoralny trudno przywołać wszystkie ciekawe doświadczenia, które dane mi było przeżyć. Są one jednak nie przecenioną inspiracją do podejmowania nowych wyzwań. Zajęcia koncentrowały uwagę, przede wszystkim, na praktycznym wymiarze kościelnej przestrzeni, aby lepiej pełnić swoją codzienną służbę. Dawały także sposobność odkrywania samego siebie, poprzez angażowanie się w różne ćwiczenia, warsztaty, sesje wykładowe. Możliwość spotkania z ludźmi o wielu pasjach, poznawania nowych miejsc i udział w wydarzeniach kulturalnych uświadomiły mi, że ta różnorodność może ubogacać, wnosząc nową jakość w służbie dla Pana Kościoła. Szczególnie cenne były dla mnie rozmowy w grupie kursantów, dzięki którym mogliśmy się lepiej poznać i kreatywnie spędzić czas. Zdobyte umiejętności w czasie IP motywują, by z większą energią i zapałem realizować swoje powołanie. Dziękuję za minione lata, intensywnie spędzonego czasu, których zapewne będzie brakować.”
ks. Michał Matuszek,
od 2011 r. wikariusz w Ustroniu,
od 2014 r. wikariusz w Katowicach,
od 2017 r. wikariusz w Bielsku
od 2018 r. wikariusz w Ustroniu,
od 2023 r. proboszcz administrator w Rybniku
ks. Paweł Meler, Wisła-Jawornik 2018
„Każdy absolwent Instytutu Pastoralnego wypowiada się o nim w bardzo dobrych słowach. Wspominając lata instytutowej pracy stwierdzam, że nie można inaczej. Każdy zjazd, a na nim każda sesja, był pogłębieniem studiów teologicznych lub czymś, czego te studia nie mogły nauczyć – doświadczeniem różnych kontekstów pracy w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce. Instytut Pastoralny stara się pokazać cały przekrój Kościoła, otwiera na nowe myśli, rozwija myślenie o sobie i innych, a przede wszystkim tworzy społeczność ludzi, który w Kościele chcą pracować i w nim pracują. Jestem wdzięczny za ten czas i z lekką nutką zazdrości życzę powodzenia tym, którzy instytutowe przestrzenie jeszcze odkrywają.”
ks. Paweł Meler,
od 2013 r. wikariusz Diecezji Warszawskiej,
wikariusz Diecezji Wrocławskiej
ks. Marcin Ratka-Matejko, Wisła-Jawornik 2018
„Czas Instytutu Pastoralnego zarówno podczas studiów jak i po studiach był dla mnie niezwykłą przygodą i dobrym czasem nauki i zdobywania doświadczenia. Zajęcia, w których mogłem uczestniczyć pomagały rozwijać szeroko pojętą pracę parafialną (duszpasterstwo, administracja, diakonia, księgowość, i wiele innych). Każdy zjazd, każda sesja każde spotkanie w gronie młodych duchownych i praktykantów było wyjątkowe. Dzięki nim mogliśmy zarówno się integrować jak i przede wszystkim uczyć współpracy i poznawać się wzajemnie. Sesje instytutowe to także czas wymiany doświadczeń i poglądów dzięki temu niejednokrotnie można było zreflektować swoją własną pracę i zaangażowanie. Dzielić się swoim doświadczeniem i inspirować pracą z innych parafii. Jestem wdzięczny za ten czas. Z pewnością będzie mi brakowało tych spotkań i zajęć. Życzę kolejnym kursantom by czerpali dla siebie, swojej pracy i służby jak najwięcej i by wzajemnie się inspirowali i wspierali w pracy parafialnej.”
ks. Marcin Ratka-Matejko,
od 2013 r. wikariusz parafii w Skoczowie,
od 2019 r. proboszcz w Jastrzębiu-Zdroju.
ks. Dariusz Lerch, Wisła-Jawornik 2018
„Czym dla mnie jest Instytut Pastoralny? Dziś odpowiedziałbym, że cennym doświadczeniem, którego owoce zbieram każdego dnia swojej służby. Przyznaję, że początki nie były łatwe. Różnego rodzaju zobowiązania, czy to w czasie studiów, czy w czasie służby w parafii powodowały, że trudno było mi oderwać się od spraw tworzących codzienną rzeczywistość. Ale z sesji na sesję moje nastawienie zmieniało się. W pewnym momencie zdałem sobie sprawę z tego, że niecierpliwie wyczekuję kolejnej porcji wykładów, warsztatów a przede wszystkim wymiany doświadczeń i tworzenia bliskich relacji z osobami, które rozumieją doskonale specyfikę służby w Kościele.
Życzę wam, abyście tak jak ja wyczekiwali kolejnego zjazdu Instytutu Pastoralnego i czerpali z niego pełnymi garściami.”
ks. Dariusz Lerch,
od 2013 r. wikariusz w Ustroniu,
od 2020 r. proboszcz pomocniczy w Ustroniu
od 2021 r. proboszcz w Ustroniu
dk Dorota Obracaj, Wisła-Jawornik 2018
„Dla mnie Instytut Pastoralny to przede wszystkim ludzie, którzy tworzą klimat i wyjątkowość każdej sesji. Wszystkie zjazdy pozwoliły mi spotkać się z kolegami i koleżankami ze studiów, ale także poznać bardzo ciekawych ludzi, którzy w dużej mierze dzielili się z nami swoimi pasjami, pracą lub zainteresowaniami. Było to ciekawe doświadczenie, które w wielu aspektach pozwoliło mi w inny sposób spojrzeć na pracę duszpasterza, katechety czy administratora. Bardzo doceniam to, że mogłam podczas tych sesji zobaczyć wiele ciekawych miejsc, przeżyć wiele poruszających spektakli, jednak najważniejszą wartością było poznanie ciekawych oraz inspirujących osób i za to jestem wdzięczna. To poznawanie dotyczyło zarówno kursantów, gdyż można było się obserwować w innych przestrzeniach niż w czasie studiów, a także wykładowców, nowych i już znanych, ale z niespotykanej dotąd perspektywy”.
dk Dorota Obracaj,
od 2017 r. diakon w Katowicach,
od (?) diakon w Warszawie,
od (?) diakon w Ustroniu.
ks. Łukasz Ostruszka – Mikołajki 2018
„Sesje Instytutu Pastoralnego to intensywny czas poznawania Kościoła i siebie samego. To trudne zadanie, ale staje się dużo łatwiejsze, gdy przez taki proces przechodzi się wspólnie z innymi. Służba duchownego we współczesnym świecie wymaga otwartości, szerokich horyzontów myślowych i wszechstronności. Instytut jest dobrym treningiem tego wszystkiego. Dziękuję za wspólne lata i instytutową przygodę.”
ks. Łukasz Ostruszka,
od 2013 r. wikariusz w Katowicach-Szopienicach,
od 2015 r. wikariusz w Wiśle,
od 2018 r. asystent Biskupa Kościoła,
od 2021 r. proboszcz w Krakowie.
ks. Marcin Rayss – Łódź 2019
„Dla mnie osobiście każda z instytutowych sesji była wyjątkowa i niepowtarzalna. Przyznam, że na każdy wyjazd czekałem ze specyficznym napięciem, które częstokroć towarzyszy nam przed jakąś podróżą – wyruszeniem w nieznane. Bo kurs w ramach Instytutu Pastoralnego jest swego rodzaju podróżą, drogą, którą – wspólnie z innymi kursantami i Dyrektorem IP – odbywamy. I jak to bywa w drodze, rozbitej na poszczególne etapy, wiele może się wydarzyć, zmienić, wiele może nas zaskoczyć. Marszruta, wyznaczana przez Dyrektora IP, każdorazowo była konsultowana z tymi, którzy mieli ją odbyć i dzięki temu nie było monotonii, lecz wręcz odwrotnie, co pół roku odkrywaliśmy „nowe”.
Niewątpliwie wielki atutem instytutowej podróży są nie tylko jej edukacyjne aspekty, ale również to, że pozwala ona zrewidować swoje poglądy, poszerzyć horyzonty, wymieniać doświadczenia, obcować z kulturą, muzyką i sztuką, poznać inspirujących ludzi, ciekawe miejsca, a co za tym idzie – różny wymiar służby kościelnej. Przede wszystkim jednak daje możliwość nawiązania wartościowych relacji, co uważam za bezcenne.
W czasie tej podróży były chwile radosne, wręcz zabawne, wywołujące szeroki uśmiech na twarzy, ale także momenty ciszy, zadumy, smutku, płaczu, zwątpienia i grozy. Nie dość, że Instytut Pastoralny daje możliwość przeżycia pełnej palety emocji, to jeszcze dodatkowo uczy, jak je wszystkie nazwać…! Z pewnością jeszcze długie lata wspominać będę nasze różnorodne zmagania w wielu dziedzinach, a w uszach będzie wciąż brzęczeć gromkie „ZACZYNAMY!”. Z niecierpliwością oczekuję też kolejnej, jubileuszowej sesji, aby z perspektywy minionego czasu, już jako absolwent, móc podzielić się – a jakże – samymi dobrymi wspomnieniami.”
ks. Marcin Rayss,
od 2013 r. wikariusz Diecezji Pomorsko-Wielkopolskiej.
od 2022 r. proboszcz administrator w Zielonej Górze
ks. Adrian Lazar – Kraków 2019
„Cytując klasyka: „Kongruentnym być”. I w moim przekonaniu okres sesji i spotkań podczas Instytutu Pastoralnego był takim procesem kongruencji – tworzenia harmonii/zgodności na wielu płaszczyznach mojego życia – postawy, myśli, słów. Dzięki niesamowitej palecie wykładowców, sesji, warsztatów, ćwiczeń miałem sposobność reflektowania i zadawania pytań dotyczących mojego życia, mojej służby oraz odkrywania samego siebie. Również niezapomniane zostaną wielogodzinne rozmowy z innymi uczestnikami, czasem trudne, ale zawsze prowadzone w przyjaznej atmosferze. W mojej ocenie tą atmosferę buduje od lat osoba „Ojca-Dyrektora” Instytutu, za którą w tym miejscu serdecznie dziękuje.
Czas mojego uczestnictwa w Instytucie Pastoralnym dobiegł końca… jednak pamięć o nim pozostanie już we mnie na zawsze.”
ks. Adrian Lazar,
od 2014 r. wikariusz w Olsztynie,
od 2018 r. wikariusz Diecezji Mazurskiej,
od 2018 r. wikariusz w Szczytnie,
od 2019 r. proboszcz administrator w Szczytnie,
od 2021 r. proboszcz w Szytnie
ks. Marcin Podżorski – Kraków 2019
„Czas Instytutu to zdecydowanie jedne z ulubionych tygodni w roku (oprócz urlopu). Szczególnie cenne były dla mnie sesje prowadzone przez osoby „z zewnątrz”, które dawały nowe spojrzenie na pracę w Kościele. Niezwykle ważne były również dyskusje i rozmowy z kolegami i dzielenie się swoimi doświadczeniami. Instytut to także czas poznawania siebie, utwierdzania się w tym co lubię i tym co raczej nie dla mnie (balet, opera…). Wszystkim, którzy byli ze mną przez te lata i wnosili wiele we wspólny czas serdecznie dziękuję.”
ks. Marcin Podżorski,
od 2014 r. wikariusz w Cieszynie,
od 2020 r. proboszcz w Wiśle-Jaworniku.
ks. Robert Augustyn– Kraków 2019
„Za każdym razem kiedy zbliżał się Instytut, czekałem na niego z utęsknieniem. Dzięki zróżnicowanym miejscom, oraz zróżnicowanym tematom poruszanym na kursie, dwa razy w roku mogłem przeżyć coś bardzo poruszającego – cennego, tzn. przepełnionego wyjątkowymi emocjami. Poważne i refleksyjne tematy, a z drugiej strony zabawne „rozmowy stołowe”. To wszystko było naprawdę wspaniałą przygodą, dobrą inwestycją, i mocno zapisanym śladem na mojej drodze. Uważam, że to nie powinno się kończyć 🙂
Dodam jeszcze, że kurs Instytutu Pastoralnego, jest bardzo dobrze zorganizowany i solidnie przygotowany, a przy tym również bardzo przydatny w codziennej służbie. Dziękuje Wam z całego serca!”
ks. Robert Augustyn,
od 2014 r. wikariusz w Mikołajkach,
od (?) wiakriusz w Katowicach-Szopienicach,
od 2021 r. proboszcz w Białej
ks. Oskar Wild – Kraków 2019
„Zajęcia z Instytutu Pastoralnego były dla mnie bardzo cenne i okazują się przydatne nie tylko w mojej służbie duchownego, ale także w codziennym (prywatnym) życiu. Sesje, zarówno te odbyte podczas studiów, praktyk kandydackich oraz także w czasie wikariatu nie tylko poszerzyły moją „wiedzę teoretyczną” z zakresu biblistyki, dogmatyki, homiletyki, katechetyki, historii, mediacji, administracji czy też zarządzania parafią, ale przede wszystkim w znacznym stopniu ubogaciły moją „wiedzę praktyczną”, za co jestem bardzo wdzięczny, ponieważ jest to bezcenne. Cieszę się, że miałem okazję w tych zajęciach uczestniczyć.
Muszę szczerze przyznać, że sens oraz także treść niektórych zajęć początkowo wydawała mi się zbędna, a nawet niepotrzebna. Były to sesje w których uczestniczyłem trochę z konieczności, aby mieć zaliczoną obecność. Jednak patrząc na te zajęcia, z mojej dzisiejszej perspektywy, to ich treść była bardzo wartościowa, tylko ja sam musiałem do niej dojrzeć.
Z pewnością na długo w mojej pamięci zapiszą się „ukulturalniające atrakcje” m.in. sztuki teatralne, koncerty, w których mogłem w ramach Instytutu uczestniczyć. Wprawdzie niektóre „rajdy” po parafiach, czy też diecezjach były męczące, ale dzięki nim mogłem na własne oczy zobaczyć bogactwo różnorodności służby w naszym Kościele.
Bezcenny był także czas, który mogłem spędzić z moimi kolegami i koleżankami, którzy pracują w różnych częściach naszego kraju. Mieliśmy możliwość nie tylko spotkania się (co nie jest na co dzień z powodu odległości proste i łatwe) ale wymiany zdań, poglądów, doświadczeń oraz wzajemnego wysłuchania.
Jestem dumny, że w naszym Kościele w Polsce jest takie miejsce, gdzie kandydaci oraz młodzi duchowni mają możliwość rozwoju.”
ks. Oskar Wild,
od 2014 r. wikariusz w Ustroniu,
od 2018 r. wikariusz w Wiśle.
od 2022 r. wikariusz w Skoczowie,
od 2023 r. proboszcz w Wiśle-Głębce
ks. Karol Długosz – Poznań 2020
„Podsumowanie czasu spędzonego na zajęciach Instytutu Pastoralnego przychodzi mi niełatwo bowiem oznacza, że ten szczególny czas mojego życia dobiegł bezpowrotnie ku końcowi.
Po pierwsze od początku bardzo ceniłem sobie wielość i różnorodność odwiedzanych przez nas miejsc. Podobnie ważne było dla mnie to, że za każdym razem w programie zajęć nie brakowało spotkań z ciekawymi wykładowcami. Strona merytoryczna zjazdów właściwie zawsze była przygotowana na tyle profesjonalnie, że mimo upływających lat, wciąż potrafię przypomnieć sobie najbardziej inspirujące myśli z wykładów i ćwiczeń. Finalnie jednak zdecydowanie największą zaletą zjazdów IP w których uczestniczyłem, była możliwość spotkań i rozmów z kolegami po fachu. Mimo dzielących nas wcześniej różnic, mogliśmy niespodziewanie odkrywać wielość łączących nas doświadczeń z płaszczyzny parafialnej. Tego wymiaru uczestnictwa w zajęciach Instytutu Pastoralnego będzie mi brakowało najbardziej. Z wdzięcznością i nutką nostalgii wracam i chyba już zawsze będę wracał myślami do czasów instytutowych”.
ks. Karol Długosz,
od 2014 r. wikarusz w Żorach,
od (?) r. asysten Biskupa Kościoła,
od (?) proboszcz administrator we Wrocławiu (Parafia św. Krzysztofa)
ks. Tymoteusz Bujok – Poznań 2020
„Najbardziej wartościowe były dla mnie rozmowy z uczestnikami i wykładowcami. Często inspirowały, czasem rozwiewały iluzje, którymi żyłem, zawsze tworzyły jakiś rodzaj więzi. Za wspólny czas i towarzystwo bardzo dziękuję.”
ks. dyr. Tymoteusz Bujok,
od 2014 r. wikariusz w Gliwicach,
od 2018 zastępca dyrektora ds. ewangelizacji w Centrum Misji i Ewangelizacji w Dzięgielowie,
od 2023 r. Dyrektor Centrum Misji i Ewangelizacji w Dzięgielowie,
od 2021 r. Ogólnopolski Duszpasterz Młodzieży.
ks. Zbigniew Obracaj – On-line 2021
„Kiedy spoglądam z perspektywy czasu na ciekawą przygodę, jaką stanowiły spotkania w ramach kolejnych sesji Instytutu Pastoralnego, to myślę o drodze, którą przebyłem, a właściwszym byłoby stwierdzenie: przebyliśmy z Koleżankami i Kolegami uczestnikami, a w której prowadził nas Dyrektor IP, dbając o różnorodność, rozwój i przydatność przedstawianych treści w życiu i służbie. Choć niekiedy wydawało się, że niektóre tematy nie dotyczyły mnie bezpośrednio, to szybki upływ czasu weryfikował takie nastawienie stawiając kolejne wyzwania i obowiązki.
Udział w Instytucie rozpocząłem w roku 2015 i było to ciekawe doświadczenie, gdyż w przeciągu niecałego miesiąca uczestniczyłem w swojej ostatniej sesji studenckiej odsłony Instytutu i w pierwszej dla praktykantów i wikariuszy. Przez te lata instytutowej przygody pojawiały się okazje do odwiedzania różnych parafii, do rozwijania się dzięki reflektowaniu dzieł kultury, do pogłębiania swojej wiedzy i rozbudzania wrażliwości. Zakończenie instytutowych spotkań miało miejsce podczas pandemii, kiedy musieliśmy zmierzyć się nieznanymi dotąd wyzwaniami służbowymi, duszpasterskimi i rodzinnymi. Nie było mi dane zakończyć kursu Instytutu podczas spotkania na żywo, ale w czasie sesji odbywającej się online, co też stanowiło nowość i wyzwanie.
Jestem wdzięczny zarówno Księdzu Biskupowi Adrianowi Korczago, jak i wszystkim duchownym i praktykantom, z którymi przecinały się nasze instytutowe drogi, za tworzenie niezapomnianej atmosfery, wzajemne wsparcie, ubogacanie się, ale także za stawiane wyzwania, nie tylko w ramach realizowanych podczas zajęć zadań, ale również w relacjach międzyludzkich. Jestem przekonany, że pogłębiane w czasie spotkań Instytutu znajomości i doświadczenie będą pomocne w dalszej służbie na różnych jej płaszczyznach.”
ks. ppor. dr Zbigniew Obracaj,
od 2015 wikariusz Diecezji Wrocławskiej,
od 2017 wikariusz w Katowicach,
od 2023 kapelan Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego,
od 2023 wikariusz w Ustroniu.
ks. Piotr Sztwiertnia – On-line 2021
„Czas Instytutu Pastoralnego był dla mnie bardzo wartościowy pod wieloma względami. Poruszonych zostało wiele tematów, które pozwalały mi rozwijać horyzonty zarówno duszpasterskie, jak i teologiczne, administracyjne oraz organizacyjne.
Instytut był czasem konfrontacji z samym sobą, swoimi lękami, poczuciem braku doświadczenia. Niezwykle cenne było dzielenie się doświadczeniami z innymi kursantami pracującymi w różnych regionach naszego kraju. Odkrywaliśmy, że w naszych wyzwaniach nie jesteśmy sami, mierzymy się z podobnymi trudnościami. Dyskusje, współdzielenie wątpliwości, różne perspektywy patrzenia były dla mnie bardzo ubogacające, sprawiały, że analizowałem swoje postawy i próbowałem wyciągać wnioski dla swojego życia i służby.
Jestem bardzo wdzięczny również za wszystkie wyjazdy, inicjatywy kulturalne (teatr, opera) oraz integracyjne. Cennym było także to, że jako kursanci mieliśmy wpływ na kształtowanie programu. Nasz głos, oczekiwania oraz ewentualne prośby były słyszalne i w miarę możliwości realizowane.”
ks. Piotr Sztwiertnia,
od 2017 r. wikariusz Diecezji Cieszyńskiej,
od 2017 r. wikariusz w Goleszowie,
od 2022 r. proboszcz w Goleszowie.
ks. Grzegorz Olek – On-line 2021
ks. dr Grzegorz Olek,
od 2017 wikariusz w Centrum Misji i Ewangelizacji,
od 2018 wikariusz w Gliwicach,
od 2021 wykładowca ChAT,
od 2021 asystent Biskupa Kościoła,
od 2021 Duszpasterz Studentów Luteran ChAT.
ks. Arkadiusz Raszka – Wrocław 2023
„Szukajcie prawdy jasnego płomienia,
Szukajcie nowych, nieodkrytych dróg!”
Adam Asnyk, „Do młodych”, 1880
– to, co zapamiętam z Instytutu Pastoralnego, oprócz wielości pomostów
homiletycznych i impulsów duszpasterskich, to rozmowy, które nieraz
zaprowadziły mnie na niejedną jeszcze nieodkrytą drogę.”
ks. Arkadiusz Raszka,
od 2019 wikariusz Diecezji Warszawskiej,
od 2024 proboszcz administrator w Dzięgielowie.
ks. Marek Bożek – Wrocław 2023
„Instytut Pastoralny był niesamowitą przygodą, która poszerzyła moją wiedzę teoretyczną i praktyczną. Najbardziej wartościowe były zajęcia warsztatowe, takie jak prowadzenie rady parafialnej, podczas których wcielaliśmy się w różne role. Niezapomnianymi momentami każdego zjazdu były rozmowy z kolegami ze starszych roczników, którzy dzielili się swoim bogatszym doświadczeniem. W wielu miejscach dużą wartość miał również program kulturalny, który pomagał nam odkrywać nowe sposoby budowania pomostów homiletycznych poprzez obcowanie z kulturą (sztuki teatralne, operę czy balet).
Pisząc te słowa rok po ukończeniu kursu, mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, że wiele z tych zajęć okazało się przydatnych w mojej codziennej służbie na samodzielnym stanowisku.”
od 2019 wikariusz w Zielonej Górze,
od 2022 wikariusz w Wałbrzychu,
od 2023 – proboszcz administrator w Wałbrzychu,
od 2023 – diecezjalny duszpasterz młodzieży Diecezji Wrocławskiej.
ks. Piotr Uciński – Wrocław 2023
„Zajęcia na Instytucie Pastoralnym bywały trudne, ale zawsze czułem że warto podjąć ten wysiłek. Każdy zaangażowany czas zdecydowanie był warty spędzenia go na zajęciach z instytutu. Oprócz zajęć merytorycznych, była także równie rozwijająca i wartościowa strona kulturalna i integracyjna.
Za każdy spędzony czas – z kolegami i koleżankami, z wykładowcami – serdecznie dziękuję.”
od 2019 r. wikariusz w Piszu,
od (?) wikariusz w Katowicach-Szopienicach
ks. Wiktoria Matloch – Lublin 2024
„Instytut pastoralny to dla mnie tworzący go ludzie, intensywny czas poznawania różnych tematów z teologii, pracy w kościele, warsztaty praktyczne, szczególna atmosfera nie tylko miejsc w jakich jesteśmy ale rownież grupa w jakiej się znajdujemy. Wielość sesji ale i wymiany doświadczeń, trosk, radości, czas wspólnego dokształcania ale i poznawania siebie i innych. Czas, który szybko mija, kilka lat i człowiek staje się absolwentem dając miejsce kolejnym do tworzenia instytutowej społeczności. Instytut Pastoralny to budowanie… siebie jako duchownego, swojego warsztatu pracy, nowego doświadczenia ale i przyjaźni do wspólnej służby. Intensywny czas ale warto!”
od 2019 r. diakon w Krakowie,
w 2022 r. wikariusz w Krakowie,
od 2022 r. wikariusz w Warszawie (parafia Wniebowstąpienia Pańskiego).