Pod hasłem komunikacji w Kościele oraz między sobą nawzajem upłynęła kolejna sesja Instytutu Pastoralnego, która odbywała się w Krakowie. Młodzi duchowni ewangeliccy przyjechali z całej Polski, by podczas pięciu dni wykładów i warsztatów nabywać umiejętności przydatne w różnych aspektach działalności Kościoła. Uczestnicy zajęć poznali proces prowadzenia mediacji w parafii, pracę w ramach systemowej terapii rodzin, a także procedury przeciwdziałania przemocy i sposób zakładania tzw. niebieskiej karty, która ma chronić osoby dotknięte przemocą.
Oprócz tych tematycznie związanych zajęć, nie zabrakło również teologii ksiąg wyznaniowych przedstawionej podczas wykładu na temat historycznego tła powstania Wyznania Augsburskiego. Duchowni analizowali głównie zagadnienie usprawiedliwienia z perspektywy tej księgi wyznaniowej.
Młodych duchownych i praktykantów odwiedził także biskup Jerzy Samiec, który podsumował ostatnie wydarzenia w Kościele, zaprezentował wizję dotyczącą przyszłości i odpowiadał na pytania uczestników instytutu.
Mimo, iż czas tego zimowego spotkania upłynął niezwykle szybko, to w naszych sercach pozostało kilka cennych mysli i impulsów, z których będziemy mogli czerpać w codziennej pracy:
– Dla mnie najciekawsze były zajęcia dotyczące mediacji, bo to niezwykle ważne, żebyśmy potrafili znajdywać płaszczyznę porozumienia w działalności parafii i Kościoła – mówi ks. Marcin Ratka-Matejko, wikariusz ze Skoczowa.
– Spotkanie z biskupem Jerzym Samcem sprawiło, że znaleźliśmy odpowiedzi na wiele nurtujących pytań, a zajęcia na temat zmian w prawie kościelnym pomogą nam poprawić jakość pracy w parafiach, w których służymy – zapewnia Dorota Fenger, praktykantka z Warszawy.
Wykładowcami podczas zimowej sesji instytutu byli Iwona Parzniewska, dr Joanna Koleff-Pracka, ks. dr Roman Pracki, Agnieszka Ziółkowska, Dominika Chylińska, dr Jerzy Sojka, mec. Jakub Cebula, Agnieszka Godtfrejow-Tarnogórska i diakon Ewa Below.
– Warsztaty i wykłady były bardzo cenne, ale dla mnie osobiście najważniejsze jest spotkanie z ludźmi, rozmowy i możliwość dzielenia się doświadczeniami, które są nieodłączną częścią naszej duszpasterskiej pracy – dodaje Dorota Fenger.